Συνέντευξη στο ηλεκτρονικό περιοδικό «Γυναίκες Δημιουργοί»

Ερ: Τι διαφορετικό έχει ένα παιδικό βιβλίο από ένα βιβλίο ενηλίκων;
Απ: Το παιδικό βιβλίο δεν είναι τίποτα διαφορετικό από ένα βιβλίο ενηλίκων σε γλώσσα ανηλίκων. Όλοι μέσα μας έχουμε το ευλογημένο παιδί που μας κρατά σε ισορροπία, εγώ απλά το αφήνω να εκφράζεται, το αποτέλεσμα είναι δικό του έργο.
Ερ: Υπάρχει στα σκαριά κάποιο καινούργιο βιβλίο;
Απ: Θαρρώ πως δεν υπάρχει συγγραφέας που να μην έχει πάντα σε εξέλιξη κάποιο βιβλίο. Είναι όπως το «εργόχειρο», το «μαστόρεμα», η «κηπουρική» για κάποιους άλλους, μια εσωτερική ανάγκη που ανακουφίζει και εκτονώνει. Δεν θυμάμαι καμία περίοδο της ζωής μου, από τότε που ήμουν παιδί, να μην έχω παρέα τον «ήρωα» μου. Είναι ίσως η προσωπική μου ισορροπία, οι ήρωες των βιβλίων μου είναι οι … καλύτεροι φίλοι μου…
Ερ: Να υποθέσω δηλαδή ότι υπάρχει κάτι καινούργιο;
Απ: Πάντα υπάρχει κάτι καινούργιο σε εξέλιξη και μερικές φορές περισσότερο από ένα. Τώρα αν αυτό θα εκδοθεί ή όχι είναι μια άλλη πικρή ιστορία που θέλει μεγάλη κουβέντα…
Ερ: Τι σας έκανε να γράψετε τον Τριφύλη;
Απ: Τον Τριφύλη μου τον ενέπνευσε η εικόνα ενός νεογέννητου μωρού. Ήταν ένας νεοφερμένος μπόμπιρας με μια πράσινη πιπίλα τριφύλλι στο στόμα του που τον λέγανε Στύλιο (Στυλιανό). Η πρώτη σκέψη που μου γεννήθηκε βλέποντας το μικροσκοπικό μουτράκι με το τριφύλλι, ήταν ο Στίλης Τριφύλης. Ένας καινούργιος ήρωας του βιβλίου μου είχε πάρει μορφή.
Ερ: Η Κρίση έχει επηρεάσει το βιβλίο;
Απ: Το βιβλίο πάντα στην Ελλάδα είχε «κρίση». Προσωπικά πιστεύω ότι όποιος θέλει να διαβάσει θα βρει τρόπο να αγοράσει βιβλία. Μπορεί να μην αγοράσει δυο τρία μαζί όπως τον παλιό καλό καιρό, αλλά ένα θα το πάρει. Το διάβασμα είναι τροφή για όσους το έχουν συνηθίσει, είναι ανάγκη που δεν κόβεται κυρίως όταν πρόκειται για το παιδί του. Σαφώς οι προτεραιότητες άλλαξαν στις συνήθειες μας, αλλά πιστεύω πως το βιβλίο για τον βιβλιόφιλο είναι στις πρώτες θέσεις της λίστας του.
Ερ: Πιστεύετε πως οι Έλληνες διαβάζουν;
Απ: Γονείς που δε διαβάζουν, μεγαλώνουν παιδιά που δε διαβάζουν. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι εκπαιδευτικοί που εμπνέουν στους μαθητές τους την ανάγκη να διαβάσουν δημιουργώντας ομάδες ανάγνωσης. Ένας τέτοιος δάσκαλος πολλά πολλά χρόνια πριν στο δημοτικό σχολείο που πήγαινα, με έκανε να αγαπήσω το βιβλίο. Του το χρωστάω και ποτέ δεν ξέχασα το όνομα του.
Ερ: Υπάρχει κάποια άλλη μορφή τέχνης που θα επιθυμούσατε να υπηρετείτε;
Απ: Ναι… Ζηλεύω τους ζωγράφους.
Ερ: Που ακουμπά η εμπορική επιτυχία ενός παιδικού βιβλίου; Στο περιεχόμενο- κείμενο ή την εικονογράφηση;
Απ: Δυστυχώς ακουμπά στον εκδότη και τη διαφήμιση που του γίνεται. Το δυστυχώς κολλάει στο ότι προωθούνται κάποια βιβλία, που ενώ δεν έχουν να δώσουν τίποτα επί της ουσίας γίνονται «μόδα», σε αντίθεση με αξιόλογα βιβλία που ενώ έχουν να πουν τόσα πολλά στα παιδιά παραμένουν στα ράφια.
Ερ: Μια φράση που σας χαρακτηρίζει σαν άτομο;
Απ: «Τα πάντα ρεί…»
Ερ: Σχέδια για το μέλλον;
Απ: Μέλλον; Κάθε καινούρια μέρα για μένα είναι θεϊκό δώρο. Είμαι άνθρωπος του σήμερα. Το αύριο είναι ένα καινούριο σήμερα που θα το αντιμετωπίσω στην ώρα του. Όχι δεν κάνω σχέδια για το μέλλον, τα κάνει η ζωή για μένα κι εγώ απλά αντιμετωπίζω τις προκλήσεις της.