Το «κουτί» της ζωής

images-2Μ’ ΑΡΕΣΕΙ Η ΣΚΕΨΗ ΠΩΣ την ημέρα που γεννιέται κανείς τού χαρίζουν τον κόσμο σαν δώρο γενεθλίων. Ένα υπέροχο κουτί με εξαίσιες κορδέλες! Μερικοί δεν κάνουν τον κόπο ούτε τις κορδέλες να λύσουν, όχι να ανοίξουν το κουτί. Κι όσοι το ανοίγουν, περιμένουν να βρουν μόνο το θαύμα, την ομορφιά, την έκσταση. Ξαφνιάζονται που υπάρχει στη ζωή και ο πόνος και η απελπισία, η μοναξιά και η σύγχυση.

ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Δεν ξέρω για σας, όμως εγώ δεν θέλω να χάσω τη ζωή. Θέλω να μάθω το κάθε πραγματάκι που έχει μέσα το κουτί.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΚΟΥΤΙ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΟΝΟΣ. Τι να κάνουμε, δικό μου είναι κι αυτό, θ’ ανοίξω λοιπόν τον πόνο και θα γνωρίσω τον πόνο. Κι αυτό το μικρό πακετάκι λέγεται μοναξιά. Ξέρετε τι συμβαίνει όταν ανοίγω το πακετάκι που λέγεται μοναξιά; Γνωρίζω τη Μοναξιά. Κι όταν μου λες «Νιώθω μοναξιά», μπορώ να καταλάβω λιγάκι τη μοναξιά σου και μπορούμε να καθίσουμε μαζί και να κρατήσουμε ο ένας το μοναχικό χέρι του άλλου.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ μέσα στο κουτί. Γιατί ξέρω ότι έτσι θα γνωρίσω και την έκσταση. Βρίσκεται εκεί και θα τη βρω. Ξέρω ότι μπόρεσα να μετατρέψω τον πόνο σε χαρά. Κι εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό.

ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ και να την κάνω αλήθεια. Κι εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να το κάνω εγώ και να μην μπορείς να το κάνεις εσύ. Δεν είμαι υπεράνθρωπος.

Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΕΓΩ ΤΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ. Και πολλά πράγματα μπορείς να τα κάνεις καλύτερα. Αν δεν τα έχεις, δεν είναι γιατί δεν τα έχεις. Είναι γιατί δεν προσπαθείς γι’ αυτά. Βρίσκονται εδώ και είναι δικά σου.

ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΜΑΓΙΚΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΜΕ την απελπισία σε ελπίδα. Μπορούμε να σκουπίσουμε τα δάκρυα και να τα αντικαταστήσουμε με χαμόγελα.

Λέο Μπουσκάλια

By Σταυριανέα Γεωργία, συγγραφέας Posted in Uncategorized Με ετικέτα

‘Ακου με την καρδιά σου

images-53Ένα πρωινό στις αρχές της Άνοιξης…

Ήταν ένα πρωινό στις αρχές της Άνοιξης με μερικά περαστικά σύννεφα, που ταξίδευαν αργά στο γαλάζιο ουρανό από τη Δύση. Ένας κόκορας άρχισε να φωνάζει και ήταν παράξενο να τον ακούς σε μια πυκνοκατοικημένη πόλη. Είχε αρχίσει από νωρίς και σχεδόν για δύο ώρες ανήγγειλε τον ερχομό της ημέρας. Τα δέντρα ήταν ακόμα άδεια, αλλά υπήρχαν λεπτά, τρυφερά φύλλα με φόντο τον πρωινό καθαρό ουρανό.

Αν ήσουν πολύ ήσυχος, χωρίς καμιά σκέψη να περνάει από το νου σου, θα μπορούσες να ακούσεις και τον μακρινό ήχο της καμπάνας κάποιου ναού. Θα πρέπει να ήταν πολύ μακριά και στις μικρές σιωπές ανάμεσα στις φωνές του κόκορα, μπορούσες να ακούσεις τα κύματα αυτού του ήχου να έρχονται προς τα σένα και να πηγαίνουν μακριά σου· κι εσύ σχεδόν ταξίδευες μαζί τους, πηγαίνοντας πολύ μακριά και χανόσουν μέσα στην απεραντοσύνη. Το λάλημα του κόκορα και ο βαθύς ήχος της μακρινής καμπάνας είχαν μια παράξενη επίδραση.

Οι θόρυβοι της πόλης δεν είχαν ακόμα αρχίσει· δεν υπήρχε τίποτα που να διακόπτει τον καθαρό ήχο τους. Δεν τον άκουγες με τ’ αυτιά σου, τον άκουγες με την καρδιά σου κι όχι με την σκέψη που ξέρει «την καμπάνα» και τον «κόκορα» κι έτσι ήταν καθαρός ήχος. Γεννιότανε από τη σιωπή και η καρδιά σου τον αγκάλιαζε και πήγαινε μαζί του από αιώνιο σε αιώνιο.

Δεν ήταν ένας προμελετημένος ήχος, όπως στη μουσική• δεν ήταν ο ήχος της σιωπής ανάμεσα σε δύο νότες• δεν ήταν ο ήχος που ακούς όταν έχεις σταματήσει να μιλάς. Όλοι αυτοί οι ήχοι ακούγονται από τον νου ή από την ακοή.

Όταν ακούς με την καρδιά σου, ο κόσμος είναι γεμάτος μ’ έναν τέτοιο ήχο και τα μάτια σου βλέπουν καθαρά.

@ Κρισναμούρτι

By Σταυριανέα Γεωργία, συγγραφέας Posted in Uncategorized

Απλά φεύγεις

599604_520170728024019_529728688_n.png_480_480_0_64000_0_1_0

Δεν πρέπει να μένετε εκεί που δεν σας θέλουν

Δεν υπάρχουν φωνές που πάνε χαμένες. Να θυμόσαστε ότι οι ιδέες θέλουν το χρόνο τους, είναι σαν το φαί, θέλουν χώνεψη – αν λέτε κάτι ουσιαστικό. Ακόμη και αυτό που δεν κατανοείται, εισχωρεί και καταγράφεται μέσα στη συνείδηση και αναδύεται – σαν κάτι γνωστό – ύστερα από χρόνο, όταν η ανθρώπινη υπόσταση έχει προχωρήσει.

* Αν συναντήσετε έναν άνθρωπο, που μπορεί να ωφεληθεί από αυτά που μπορείτε να του πείτε, αλλά δεν επιχειρήστε να του μιλήσετε, τότε αφήνετε έναν άνθρωπο να πάει χαμένος. Αν αρνηθεί να ακούσει και πάλι τα λόγια σας δεν πήγαν χαμένα

* Κάθε παρατήρηση – υπόδειξη σφάλματος πρέπει να γίνεται με τέτοιο τρόπο που ο άλλος να ωφεληθεί. Αν υπάρχει αγάπη και πραγματικό ενδιαφέρον ο άλλος δεν κλωτσάει, μπορεί να στενοχωριέται αλλά δεν πληγώνεται. Δεν πρέπει να λέτε αυτό που ξέρετε ή καταλαβαίνετε αν δεν είναι ωφέλιμο για τη ψυχή του άλλου. Άλλο βέβαια να εκφράζετε την άποψη σας και άλλο θέλετε να την επιβάλλετε.

*Δεν είναι σωστό να δίνετε απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα των άλλων. Μερικά ερωτήματα είναι τόσο σημαντικά που ο άλλος πρέπει να βρει την απάντηση μόνος του

* Αν ένας άνθρωπος δεν αντιδρά θετικά σε κάποιο θετικό σας μήνυμα, μάλλον βρίσκεστε σε λάθος σημείο.

* Η γαλήνη μέσα μας είναι ένα από τα πιο σπουδαία πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για τους άλλους. Σιωπηλός και ήρεμος θα στέλνετε τις πιο σωστές δονήσεις θετικής ατμόσφαιρας.

* Δεν πρέπει να μένετε εκεί που δεν σας θέλουν. Να τινάζετε τα παπούτσια από τη σκόνη και να πηγαίνετε αλλού χωρίς θυμό. Μερικοί δεν σας χωράνε. Σταματήστε και συμμαζευτείτε. Όταν βλέπεις στον άλλον αρνητικότητα πρέπει να λες στον εαυτό σου ότι έχει νικηθεί από έναν εσωτερικό εχθρό και από έναν κακό άνθρωπο. Αν κάποιος δεν θέλει να δει και να ανακαλύψει κάτι, μόλις το καταλάβουμε δεν πρέπει να πιέζουμε, αλλά να φεύγουμε.

* Να μιλάτε με τέτοιο τρόπο που να μη προκαλείτε σύγκριση. Είναι κακό να κάνετε τους γύρω να νιώθουν μικροί, ασήμαντοι μπροστά στη δική σας πνευματικότητα και συγκρότηση. Ο σοφός άνθρωπος δεν σαστίζει τον ακροατή του, αλλά του χαρίζει αυτοπεποίθηση και πίστη

* Οτιδήποτε σας ενοχλεί πάνω στους άλλους μπορεί να σας βοηθήσει να καταλάβετε καλύτερα τον εαυτό σας. Αν ταράσσεστε από το πρόβλημα κάποιου, το πρόβλημα είναι και δικό σας. Αν δεν ταράσσεστε είστε σε θέση να βοηθήσετε. Όταν νιώθετε ένταση με την συμπεριφορά κάποιου, κάντε ένα βήμα πίσω για να βρείτε την ισορροπία σας

* Ασφαλώς είμαστε διαφορετικοί, οι διαφορές αυτές όμως δεν μας χωρίζουν. Και όχι μόνο δεν μας χωρίζουν, αλλά αναδεικνύουν και τη σημασία της συνάντησης και βοηθούν στην ανάπτυξη μας μέσω της μάθησης, δεδομένου ότι μαθαίνει κανείς μόνο από τον διαφορετικό. Με κάποιον που ξέρει μονάχα όσα κι εγώ και με τον οποίον συμφωνώ σε όλα, μπορώ εύκολα να επικοινωνήσω, να μοιραστώ ιδέες και εμπειρίες, αλλά πολύ λίγα ή απολύτως τίποτα δεν θα μάθω απ’ αυτήν τη σχέση.

πηγη: edwhellas.gr

By Σταυριανέα Γεωργία, συγγραφέας Posted in Uncategorized